यूरोप यात्रा २००७

नेपालीहरुलाई युरोप जानको लागि भिषा लिन कति गार्हो छ भनेर त सायद कसैलाई पनि भन्न् नपर्ला । त्यसको मैले पनि सो अनुभव स्वयं गर्न पाए । बल्ल बल्ब भिषा त मिल्यो फेरी प्लेनको टिकट पाउन उत्तिकै गार्हो । नेपालबाट बैदेशिक रोजगारी काम लागि मान्छे पठाउने मेनपावर कम्पनी हरुले आवश्यक भन्दा बढी बढी टिकट बुक गरेर यस्तो समस्या हुन आएको हो भन्ने कुरा पनि सुनिन आयो । लगातार रुपमा चल्दै आएका गल्फ एअर र कतार एअरको एकाधिकार जस्तै छ अन्तराष्टि´य उडानका लागि । नेपालको एकमात्र ध्वजावहाक हवाइजहाजको आवस्था दिनप्रतिदिन विग्रदै जानु र समयमा उडान नहुने भएकोले अब आपुनो देशको जहाज चड्नु पनि रहरै भयो ।
इन्डियाको बाटो भएर जाँदा हरियो पासपोर्ट बोक्नेहरुले धेरै सास्ती पाउछन् भन्नेकुरा धेरै जनाबाट सुनेकाले त्यहाँबाट जानु उचित ठानिन् । जसो तसो गरेर गरेर भए पनि २८ नोभेम्वर २००७ का दिन रातको १२ बजे चाइना साउथवेस्टको हवाइजहाजवाट आम्स्र्टडाम जानको लागि निस्किए । पहिले काठमाण्डौं-ग्वाङजाउ-आम्स्र्टडाम भनेर टिकटमा उल्लेख गरे पनि फेरी ग्वाङजाउ-बेइजिङका लागि आर्को प्लेन पक्रनु पर्ने रहेछ । पहिलो कुरा यो मेरो पहिलो विदेश भ्रमण थियो भने दोस्रो कुरा चाइनिजहरुको भाषाका कारण म धेरै अल्मलिनु पर्यो । म जे बोल्छु अंग्रेजीमा उनीहरुलाई बुभुन गार्हो भयो । उनीहरु पनि चाइनिजमा के के वोल्छन मलाई थाहा भएन । एकोहोरो श्रोतामात्र भएर सुन्ने काम बाहेक अरु केही बुझेको भने होइन । समय एकदमै कम भएको कारणले यताबाट उता उताबाट यता दौडदै हैरान भयो । जेहोस् यताउता गरेर भए पनि आम्स्र्टडामको स्कीपोल एअरपोर्टमा आगमन हुँदा साँझको ६ बजेको थियो । समुद्री सतह भन्दा ७ मिटर मुनी रहेको यो एअरपोर्ट भित्र त सम्पूर्ण सुबिधाले गर्दा जाडोको अनुभव भने भएन तर बाहिर निस्किए पछि बास्तविक जाडोको महसुस भयो । मैले कस्तो जाडो भएको भन्दा एकजना सज्जनले भने सगरमाथाको देशबाट आएको मान्छेलाई जाडो हुन्छ र ? अहिले यहाँको मौसम हाम्रो नेपालको वर्षायाम जस्तै रहेछ । सधैँभरि पानी परिरहने र हावा लागिरहने । माथिको निलो आकाश देख्नु पनि मुस्किल छ भने घाम देख्नु त रहरै रहेछ । यहाँका मानिसहरुबाट समय शिक्षा र अर्थतन्त्रको महत्वको बारेमा जान्न पाउँदा एकदमै खुशी भएँ । अब आउँदा दिनहरुमा म नेदरल्याण्डको बारेमा थप जानकारीहरु लिएर आउने छु ।