हेमन्त गयो बसन्त आयो पालुवा पलायो

लेखकः भागवत भण्डारी

हेमन्त गयो बसन्त आयो पालुवा पलायो
सम्झेर दुखी जीवन मेरो शरीर गलायो

हासेर बाच्ने गायर नाच्ने भबिश्य सुनौलो
सम्झना झन बल्झेर मन हृदय जलायो

पौरखी वीर अभागी शीर पसिना बगाइ
भकारी भर्ने अन्नको सट्टा दुर्भाग्य फलायो

दुनियाँ सारा चन्द्रमा तारा खोजेर रोजेको
मायालु भनी छाती नै थाप्दा छुरा पो चलायो

बिजय खोज्दा पाईन्छ हार दोश खै कस्को हो
छैटीको दिन निधार कोर्ने भावीले छलायो