Saturday, May 31, 2008

शरदीय घाम

लेखकः टंक वनम



पहिलो रजस्वला पछि
कौमार्य छरिए जस्तै
उदाङै भएको
शारदीय घाम
धर्तीमा तरुनी बैँस उमारेर
पराग सेचनका पखेटाहरु
अतृप्त इत्छाको
सून्दर सपनाहरुमा
एक जुवा घाम लम्बिन्छ
सिमलको भूवाले टाÂङ्छ
माया र संम्झनाको डोरी
जून घामको लुकामारीमा
खेल्छ बादलको चक्काचुली
हो
मात्तिएर खुबै हाँस्दा
शारदीय घामको सुकुमारी गाला
चुम्न खोज्छ
निलो आकासको नक्कचरो बैँस ।

मनै त हो
पुतली भएर उड्न थाल्छ फाँटहरुमा
पुग्छ पर ……पर ……।
भौतिक शरीर
मनको कोक्रो न हो
चराचर जगतको
निरन्तरता दिँदै
भष्म हुन्छ एक दिन
तर
शारदीय घामको बैँस
उसरी नैं
अग्ली रहन्छ
जसरी कौमार्यको लाज
अग्लि रहेको हुन्छ उकालै उकालो ।

हाल: बेलायत

1 comment:

Anonymous said...

yo paribesh, yo samaya ma.. harek kura haru kamuk banna ruchauchhan... geet , kavita, gazal kunai aachuto rahenan... kamukata byakta garna lai