आँधीसँग मीत लगाएँ,

लेखकः दीपक खड्का

आँधीसँग मीत लगाएँ, आगो मन पराएँ
निदाएको बस्तीबाट सुटुक्क म हराएँ

आरामदायी बिस्तरामा नसुतेको होईन
तर भन्छन् – म अक्सर सपनामा कराएँ

संक्षिप्त बसन्तमा फूल फूलेको देखेको हो
हुनसक्छ सदाबहार काढाँसँग डराएँ

केही आस्था, केही आशा – सहयात्रा यै त हो
कसैको बाजी लगाएँ, कोही राजी गराएँ

धर्म छाडेका पाईलाले अझै छैनन् मेरा
यत्ति हो यो भीरमा हिड्दा किञ्चित धर्मराएँ

धैर्य नगुमा "दीपु", सुन खाग योद्दाको कथन
सङ्ग्राममा हारियो तर यूद्दमा हराएँ