परदेश को चिट्ठी

लेखकः भुपेन्द्र महत
नङ्खेल - ६, भक्तपुर

प्रिया,कसो गरी कोरु परदेशको कथा
भिजिदिन्छ सबै पत्र आसुँ झरी दिदा

रात भरी खट्टी रा'छु,मिसिन सँगइ चली रा'छु
थकाई लाग्छ आराम छैन,गोरु जसतै जोतीइ रा'छु
पसिनाले जिउ भिज्छ ,हात गोडा गलाई रा'छु
कठै! भन्ने को नै छ र ,तिमी सम्झी रोइ रा'छु

प्रिया,कसो गरी लेखु बिदेशका बेथा
भिजिदिन्छ सबै पत्र आशु झरी दिदा

आर्का देश आर्का भेश अर्कै भाषा बोल्दा
भित्रै देखी चित्त दुख्छ फिरङिले पेल्दा
सधैं भरी कामैकाम आराम नहुँदा पनि
कठै! भन्ने को नै छ र थला पर्दा पनि

हाल बोउल्देर अमेरिका